Porewolucyjna majówka w Egipcie

Pierwsze dni planowaliśmy spędzić w Kairze. Największe miasto świata arabskiego (18 mln mieszkańców), tysiące lat historii, mieszanka kultur i brak turystów (ponad rok po rewolucji ludzie nadal bali się wyjeżdżać w tamten rejon świata) sprawiał, że w stolicy Egiptu można by zostać nawet miesiąc.

Pierwsze co rzuciło nam się w oczy to niesamowite korki i smog (Kair jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych miast na świecie).

Niewątpliwie jest to miasto, gdzie nowoczesność na każdy kroku spotyka się…

z kulturą czasów zamierzchłych.

Przepiękne meczety z minaretami górującymi nad miastem…

konkurują z takimi widokami.

A krajobraz miasta dzieli się na miejsca, w których nadal widać skutki „Arabskiej Wiosny” …

jak Plac Tahrir, na którym codziennie można zobaczyć jeszcze jakieś demonstracje, a na którym na stałe mieszka spora grupa „rewolucjonistów”…

i te, w których nikt nie powiedziałby, że całkiem niedawno mogło dziać się tutaj coś niedobrego.

Cytadela.

I klasyczna kairska uliczka w nocy.

Nie mogliśmy także ominąć głównych symboli z katalogowych wycieczek do Egiptu. Przypadkiem udało nam się dotrzeć do piramid „od tyłu”, przez pustynię i na wielbłądach. Po drodze i przed nami nie widać było żadnych turystów i naprawdę mogliśmy poczuć klimat starożytnego Egiptu.

Ale i tak największe wrażenie zrobił na mnie widok piramid z perspektywy miasta. Wtedy widać było ich ogrom i niesamowitość, szczególnie w zestawieniu z ceglanymi blokami.

Bo choć większość z nas piramidy i Sfinksa wyobraża sobie stojących na środku pustyni…

w rzeczywistości wygląda to tak. Sfinks przez tysiące lat ogląda sobie jak Kair rozrasta się coraz bardziej.

Tutaj posłużę się cytatem: „W Kairze jest dzielnica zwana Miastem Umarłych, gdzie razem ze zmarłymi współistnieją żywi ludzie. W murowanych i kamiennych grobowcach znalazła schronienie biedota, chorzy, bezdomni, a także przestępcy – uciekinierzy przed prawem. Żyją w grobowcach całymi rodzinami. Groby służą także za stoły i łóżka. Mają tu sklepy, restauracje, szkoły. Tu rodzą dzieci, tu umierają… Kto raz tu zamieszka, prawdopodobnie nie ma powrotu do społeczności żywych, bo żyjąc ze zmarłymi… za zmarłego został uznany.” (źródło: afrykamoja.bloog.pl)

Po pobieżnych oględzinach Kairu wsiedliśmy do pociągu, który wzdłuż Nilu, prawie przez cały Egipt, miał dowieźć nas do Asuanu. Tak wygląda wnętrze egipskiego pociągu. Standard, jak prawie wszędzie na świecie, wyższy od naszego PKP.

Po drodze, przez (czyste!) szyby pociągu podziwialiśmy niesamowity krajobraz Doliny Nilu. Ogromna rzeka i pas zieleni szerokości kilkunastu km po jednej i drugiej stronie, a dalej już tylko pustynia.

I mimo, że w zasadzie jedynym kierunkiem podróży jest północ lub południe, żyje tu 92% ludności Egiptu…

utrzymując się głównie z rolnictwa.

Asuan powitał dosłownie bardzo gorąco, ale niesamowite widoki wynagradzały wszelkie trudy.

Mauzoleum Aga Khan.

W Asuanie żyje duża społeczność Koptów. Są chrześcijanami i potomkami rdzennych mieszkańców Egiptu, jeszcze z przed podboju arabskiego. Koptów można poznać po tatuażu w kształcie krzyża umieszczonego na ręce.

Poranna toaleta w miejskim parku.

Woda, parę tysięcy lat temu i dziś.

Tuż obok „centrum miasta”.

W drodze na dalekie południe, na pustyni, można spotkać różne niespodzianki.

Asuan jest też bazą wypadową do jednej z największych atrakcji Egiptu – świątyń w Abu Simbel. To, że dzisiaj możecie oglądać to zdjęcie to efekt słynnej akcji przenoszenia świątyń w związku z budową tamy na Nilu. Koncepcji jak to zrobić było wiele. Podwodna kopuła, wycięcie całej góry i umieszczenie jej na poduszkach… Ostatecznie całą świątynię pocięto na kawałki i złożono jeszcze raz kilkadziesiąt metrów wyżej, chroniąc ją tym samym przed zalaniem. Zrobiono to bardzo dokładnie. Polecam poczytać o tej akcji – niesamowicie ciekawa historia, tym bardziej, że mamy w niej swój polski akcent.

Jedzenie w Egipcie jest bardzo smaczne i stosunkowo niedrogie. Oto przykładowy cennik. 1 funt egipski to około 50 gr.

Jedna z rzeczy, którą z ogromną chęcią przeniósłbym z „innego świata” do naszej kultury. Typowy egipski fast-food -> Falafel Burger! Zamiast tłustego, niezdrowego cheesburgera, kotleciki z przyprawionej ciecierzycy, bądź bobu z sezamem, z sałatą i sosem w pszennej picie. Naprawdę pyszne, zdrowe i bardzo tanie (od 50 gr do złotówki)!

Najpopularniejsza chyba potrawa w Egipcie, czyli koshary. Ryż, soczewica, ciecierzyca, makaron, sos pomidorowy i duża ilość prażonej cebulki. Podobnie jak falafel pyszne, zdrowe, niedrogie i bardzo sycące. Nasza podstawa żywienia podczas całego pobytu w Egipcie.

Egipcjanie nie muszą montować na budynkach systemów odstraszających gołębie. Wymyślili coś zdecydowanie lepszego. Po prostu je zjadają! Mało tego. Pieczony gołąb uważany jest za afrodyzjak, dlatego jest to główna potrawa na niemal każdym weselu. Mięsa za dużo to to nie ma, ale w czynie społecznym da się zjeść.

Kofta – mielone mięso, zazwyczaj baranina lub jagnięcina, pieczona na ruszcie w formie rurek. Poezja smaku!

Żeby nie było do końca zdrowo. 192 ml butelka Coca-coli…

Najlepsza rzecz po posiłku. Świeżo wyciśnięty sok z trzciny cukrowej. Na szklankę tego fantastycznego napoju trzeba wsadzić do maszyny i wycisnąć do cna niejedną pałkę…

Następnym punktem naszej podróży był Luksor.

Ze świetnie zachowanymi ruinami świątyń i słynną…

Dolina Królów, po której poruszaliśmy się na wynajętych za parę złotych rowerach. Nie dawajcie się naciągać na wycieczki, taksówki, konie i inne bajki. Płyńcie promem na drugą stronę miasta i wypożyczajcie rowery – fantastyczna sprawa i idealny środek transportu w tamto miejsce. Na zdjęciu świątynia Hatszepsut (polsko-egipska misja archeologiczna).

Wrażeń z Doliny Królów nie ma co opisywać. Po prostu trzeba tam pojechać!

Nil nie znika z krajobrazu Egiptu nawet na moment.

Egipskie dzieciaki, wieczorną porą w centrum Luksoru.

Po wizycie w Luksorze ruszyliśmy na wschód, na wybrzeże Morza Czerwonego. W autobusie spotkaliśmy dwóch młodych Egipcjan, którzy potrafili mówić po Polsku! Nie był to poziom zaawansowany, ale zawsze coś. Okazało się, że pracują w hotelu, gdzie gośćmi są praktycznie sami Polacy i znajomość polskiego to dużo większa szansa na zatrudnienie. Oczywiście rozmawialiśmy całą drogę – byliśmy okazją do ćwiczeń, a potem atrakcją dla całego autobusu. Usłyszeliśmy też egipskie wykonanie piosenki „Ładne oczy masz” – to było coś.

Chcieliśmy zobaczyć rafę koralową i popływać na fantastycznych plażach z dala od głównych ośrodków turystycznych . Udaliśmy się więc do miejscowości Safaga położonej 60 km na południe od Hurghady. Po kilku godzinach poszukiwań i rozmów z miejscowymi, kilku przygodach i odrobiny strachu udało nam się znaleźć miejsce do spania – hotel Al-Jazeera. Nienadający się dla nas, turystów – jak twierdzili miejscowi – okazał się czystym, dobrze utrzymanym hotelem, z klimatyzowanymi pokojami za parę złotych za noc.

Kilka złotych za noc w hotelu dla miejscowych, kilka za cały dzień plażowania w takich warunkach, rafa koralowa na całej linii brzegowej, zero turystów, krystalicznie czysta, ciepła woda, jednym słowem – raj.

Ale, że byliśmy w Egipcie wystarczyło dobrze się rozejrzeć żeby znaleźć coś nie pasującego do całej reszty. Wrak tego jachtu stoi w tym miejscu od 10 lat…