Pociągiem dookoła Polski

Długo planowałem zrealizować ten pomysł. Uwielbiam jeździć pociągami, super mi się w nich czyta, myśli, uczy, śpi. Może to dlatego, że niewiele brakowało, a urodziłbym się właśnie w pociągu. Ciekawe czy jeździłbym teraz PKP za darmo? W każdym razie w listopadzie minionego roku nadarzyła się świetna okazja aby ten pomysł zrealizować. Bilet Podróżnika nabrał wtedy mega mocy i postarałem się, aby wycisnąć z niego tyle, ile tylko jest możliwe. Udało się 2083 km…

 Co to jest Bilet Podróżnika (obecnie bilet weekendowy)?

Bilet Podróżnika to specjalna oferta PKP Intercity. Kupujesz bilet w 2 klasie za 69 zł (aktualizacja 2018 – obecnie koszt najtańszego biletu weekendowego to 81 zł) i jeździsz ile chcesz pociągami TLK od godziny 19.00 w piątek, do 6.00 w poniedziałek. Ale! Jeśli w piątek, albo poniedziałek wypada jakieś święto, to ważność biletu się przedłuża. Ja właśnie skorzystałem z takiej okazji. W 2011 roku, 11-go listopada wypadł właśnie w piątek, dlatego bilet był ważny od 19:00 w czwartek, do 6:00 w poniedziałek.

A co to jest Bilet turystyczny?

Taka sama opcja tylko w Przewozach Regionalnych. Za 37 zł (aktualizacja 2018 – obecnie 39 zł) jeździsz do woli pociągami Regio, a za 45 zł REGIO oraz pociągach osobowych: Arrivy RP, Kolei Dolnośląskich, Kolei Śląskich, Kolei Wielkopolskich, Kolei Małopolskich i Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej (z wyjątkiem pociągów kategorii ŁKA Sprinter).

Wziął zestaw przetrwania i pojechał…

Z czego składa się zestaw przetrwania na 3 doby w pociągu?

1. Książka – nigdzie nie czyta się tak dobrze jak w pociągu, szczególnie w tych starszych gdzie stuka tak głośno, że nic nie jest w stanie Cię rozproszyć.
2. Muzyka – zakładasz na uszy słuchawki, włączasz pełną ścieżkę dźwiękową z Into the Wild i możesz się gapić w szybę godzinami, zastanawiając się jaki ten świat jest piękny.
3. Laptop – jeśli jedziesz pociągiem trzeci dzień, książka i muzyka może nie wystarczyć. Ale jeśli masz la ptoka (fr.), a na nim dobry serial, to miażdżysz. Nikt nie wypomni Ci, że marnujesz czas, sam też nie masz takiego poczucia, bo przecież pokonujesz kilometry, więc z dziką satysfakcją oglądasz odcinek za odcinkiem. A co z prądem? W pociągach TLK czasem uda się znaleźć jeden odnowiony wagon, a tam wspaniałe, dwie dziurki, które tylko czekają żeby włożyć do nich bolce. To nie wszystko. Żeby było totalnie „burżujsko”, skorzystałem z akcji Play „Testuj smartfona”, więc miałem do dyspozycji telefon z 1 GB danych do wykorzystania i po podłączeniu kabelkiem do laptopa miałem internet. Za friko.
4. Najważniejsze te trzy, z nich zaś największa jest książka.

W czwartek wieczorem spakowałem plecak i pojechałem w obstawie (dzięki obstawo!) na dworzec PKP w Krakowie. To było strasznie zabawne, jakbym co najmniej na pół roku wyjeżdżał. A kiedy mówiłem, że jadę sam każdy mrugał okiem i mówił: „Sam, mhm, no tak, na pewno sam” zakładając, że na drugim końcu Polski czeka na mnie Księżniczka i jadę ją uratować, bo jest zamknięta w wieży. Niestety, tak nie było. Przynajmniej nie tym razem.

Cały wypad zakładał przemieszczanie się pociągami w nocy, tak żeby maksymalnie ograniczyć koszty. Dlatego na pierwszy strzał obrałem sobie Szczecin. Bardzo chciałem zobaczyć tamten róg Polski, a przy okazji odwiedzić studiującego w Szkole Morskiej kumpla. Wystartowałem z Krakowa koło 22:00, a przed 9:00 byłem na miejscu. Oczywiście zestaw przetrwania i spanko to nie jedyne atrakcje z pociągu. Podróże PKP są lepsze niż niejeden spektakl w teatrze.

Przygody, przygody…

Niedawno na trasie Rzeszów-Kraków mój pociąg został zaatakowany kamieniami przez grupę kiboli (jechałem w wagonie z innymi kibolami), dwóch wskoczyło do pociągu, zaciągnęło hamulec bezpieczeństwa i zaczęli ostrzeliwanie szyb kamieniami. Na hasło „padnij!” i ciągłe: „kurwa, zajebiemy chujów” ze strony moich sąsiadów leżących na podłodze, w wagonie powstała atmosfera niczym podczas ataku terrorystycznego. Ci co siedzieli w przedziałach, wciągali do środka tych co stali na korytarzu. Potem zaczęła się pogoń „naszych” kiboli za tamtymi, bo policjanci z eskorty woleli nosa z pociągu nie wychylać. Cała akcja zakończyła się tak, że dojechaliśmy do Krakowa w obstawie, w pełni uzbrojonych, 20-tu policjantów z ponad godzinny opóźnieniem. A za tę atrakcję zapłaciłem tylko 15 zł.

Innym razem znowu, kiedy wracałem w nocy do Rzeszowa, przed Dębicą pociąg stanął w szczerym polu. Zepsuła się cała sieć trakcyjna. Kiedy zapytałem konduktora ile zajmie im naprawa, odpowiedział, że 30 min i nie mogłem nie zacząć się śmiać. Moi współpasażerowie z przedziału jechali tylko do Dębicy i byli bardzo cierpliwi. Dopiero po godzinie konduktor otworzył im drzwi, przeszli po torach jakiś kilometr i stamtąd znajomi zabrali ich samochodem. PKP dba nawet o naszą kondycję! I jak tu nie jeździć koleją?

Uroki polskich kolei fantastycznie opisał Łona w swoim kawałku Gdańsk – Szczecin. Posłuchajcie:

 

 

Wracając do mojego wypadu. Pół dnia spędziłem w Szczecinie, zrobiliśmy z Kamilem małą rundkę po najładniejszych miejscach Starego Miasta i po 14:00 wsiadłem do pociągu relacji Szczecin-Gdańsk. Niedaleko dworca, bardzo blisko starego miasta znajduje się oddział PTSM. Świetne miejsce na nocleg. Bardzo dobre warunki, świetna lokalizacja i niskie ceny. Ja zapłaciłem coś koło 20 zł – to był mój jedyny nocleg na lądzie podczas tego wypadu – pozostałe trzy noce spędziłem w pociągach.

Odcinek nadmorski

Nazajutrz wsiadłem w pociąg TLK i pojechałem do Sopotu (cały czas w mocy Bilet Podróżnika). Fantastyczne miejsce o tej porze roku. Słońce, chłodny wiatr, mało turystów i bezpłatny wstęp na molo (poza sezonem). Spacer po plaży, ławeczka na molo i delektowanie się promieniami słońca przy akompaniamencie akordeonisty. Lepszego, sobotniego poranka chyba nie można sobie wymarzyć.

Trzy zdania o ptakach. Jak ktoś był w Spocie to pewnie widział stada wygłodniałych mew żerujących w pobliżu molo. Miałem trochę pieczywa, więc zacząłem się z nimi dzielić. Po kilku minutach dwa metry ode mnie, wisiało w powietrzu (dosłownie wisiało!) pięć ptaków. Trafiałem im kawałeczkami chleba prosto do pysków w rytm akordeonowych melodii, po kolei. Jedna przylatywała na przeciwko mnie, rzut do buzi, następna i tak w kółko. Chwilę potem wokół mnie szybowało kilkanaście ptaków. Wyglądało to tak zabawnie, że ludzie spacerujący po molo, zaczęli wyciągać aparaty i komórki i robili „nam” zdjęcia. Naprawdę przednia zabawa. Szczególnie jak te małe mewy się męczą, a po poręczy idzie do Ciebie taka wielka (chyba mewa srebrzysta, ale pewien nie jestem) z ogromnym dziobem i jak gdyby nic podjada ci prosto z ręki.

W Sopocie odebrałem też swoją nową lustrzankę (wiadomo co się stało z poprzednią) i na drugą połowę dnia ruszyłem do Gdańska. Cóż to jest za miasto! Genialne kamienice, rynek w formie szerokiej ulicy dochodzącej do Motławy (Długi Targ), Żuraw, po prostu świetne miejsce. Może przyzwyczaiłem się już do Wawelu, Rynku w Krakowie i dlatego nie robią na mnie, aż takiego wrażenia, ale będąc w Gdańsku wydawał mi się on dużo ładniejszy. Spróbujcie kiedyś tak sobie zwiedzić miasto – spacerując po wszystkich uliczkach, zatrzymując się przy ulicznych grajkach, bez gonitwy i chęci zobaczenia wszystkich głównych atrakcji. Gdańsk ma klimat. Zdecydowanie. I ma multikino na Dworcu PKP. Dlatego kiedy już zwiedziłem całe stare i stare nowe miasto Gdańsk oraz Westerplatte i okazało się, że pociąg mam za dwie godziny myk do kasy biletowej i już siedziałem na sali. Spektakl skończył się 15 min przed odjazdem mojego pociągu, nie dość, że zdążyłem to jeszcze musiałem chwilę czekać. Kolejny przystanek Warszawa.

Niestety zabrakło mi czasu, żeby odwiedzić znajomych w stolicy, właściwie to tylko się tam przesiadałem i zdecydowałem zahaczyć jeszcze o swój rodzinny dom w Rzeszowie. Książka, muzyka, film, kimanko i na obiad byłem w domu.

Powrót na południe

Bilet był ważny do 6:00 rano w poniedziałek, więc jeszcze niedzielnego wieczora wsiadłem w pociąg do Krakowa.

W sumie przejechałem 2083 km po polskich torach. W ciągu trzech dni wydałem 69 zł na bilet, kilkanaście złotych na jedzenie i dwadzieścia złotych na nocleg. W sumie koło 100 zł. Jeśli ktoś nie lubi jeździć pociągami to stwierdzi pewnie: bez sensu coś takiego. Pewnie większości z Was kolej kojarzy się z nieprawdopodobnym tłumem, smrodem z ubikacji, kolejkami przy kasach i spóźnieniami. A może warto czasem się gdzieś przejechać nie tylko do domu przed świętami, zaraz po świętach, w piątek czy niedziele, kiedy faktycznie w wagonie nie ma czym oddychać. Spróbujcie sobie kiedyś po prostu wsiąść do pociągu byle jakiego:

 

Poniżej trasa mojego przejazdu:

[postmap]